Nice ömürler tükendi mutlu bir kalp olamadı, nice insanlar ardı ardına, birer birer, kederli yüreklerle. Oysa bir yudum mutluluktu o koskoca tabir edilen kısacık hayattan beklentileri. Olmadı, bilemediler, beceremediler mutlu olmayı. Bu kadar zor muydu bir yudum mutluluğu tatmak şu ölümlü dünyada, olmadı, bir türlü mutlu olamadı insanlar.
Oysa çok basitti belki de mutluluğu koklamak, tatmak. Her şey karşılıklıydı ya dünyada, o halde güzel oynamak gerekiyordu mutluluğu, mutlu etmeliydiniz dokunduğunuzu ki mutluluk size dönebilsin tüm saflığıyla, belki de hoyratça.
Zor olmamalı mutluluk. Zor olmamalı mutlu yaşam bu kısa süreçlerde. Bir gülümseyişin ardına gizli belki de, ya da birkaç güzel sözcükte saklı mutluluk. Belki de her şeyin başlangıcı sevgide, sevdiğini hissettirmede gizli.
Sevmek ne güzel bir duygu iken, bir de sevildiğini hissetmek var ki işte gerçek mutluluğun sırrı. Zor da değil sevmek ve sevdikçe bilin ki karşılığı bir gün elbet gelecek.
O halde sevmek gerek alemi. Kimi zaman bir insanı, kimi zaman herhangi bir canlıyı, tabiatı sevmeli ki yürekler, evren sevgiyle yoğrulsun. Bütün insanların yüzü gülsün, herkes mutluluktan coşsun.
Saygı duymalı sevgiyi arayan yürekler ki karşılıklı saygıyla birbirlerine dokunsun, gözlerden mutluluk okunsun.
Kendine yapılmasını istemediği şeyleri başkalarına yapmayan ve bu konuda taviz vermeyen kişiler, mutluluğa bir adım önde koşarken, saygı ile sevgi bütünleştiğinde ortaya çıkan enerjinin ışıltısıyla mutlu olmamak mümkün değil.
Bir yudum mutlulukken hayalleri süsleyen, istemek gerek mutluluğu, istemek ve sahiplenmek gerek mutluluktan gelen coşkuyu.
Hiç de zor değilken birkaç güzel söz söylemek, sözcükleri içtenlikle kullanmak gerek ki hedefine dokunabilsin.
Bir de şöyle düşünün: Hani takdir edilmek için kıvranırdı ya bireysel duygular, o halde takdir etmeli karşıdakini ki mutlu olsun. Mutlu olsun ki yaydığı enerji her durumda pozitif olsun. Ortam pozitif insanlarla dolsun ki yansıyan enerjiyle herkes mutlu olsun. Madem insanlar bir yudum mutluluğun peşinde, neden kolayca ulaşamasın ki.
Her şey karşılıklı dedik ya, o halde herkes mutluluğun peşinde koşarken mutluluğa ulaştıran her anı sımsıkı sahiplenerek mutlu olmalı ki etkileşimin pozitifliğiyle ortaya bir sinerji çıksın. Farkında mısınız, yaşam ortak koşullarda sunulmuş insana ve bireyler birbirleriyle birlikte yaşamak zorunda. Birlikte yaşamın en güzel çıktılarından biri de mutluluk. Mutluluk dediğin bir yudum sevgi, saygı, karşılıklı anlayış ve pozitif enerjinin bütünleşmesi değil mi?
Can UĞURATEŞ